Mariette Straver over 5 jaar Nabestaandencafé Goes

Als ze in het buitenland is, moet ze altijd even een rondje over de begraafplaats doen. “Dat deed ik als kind al. Stilstaan bij graven en me afvragen wat het verhaal erachter is en hoe het gaat met de mensen die achterblijven”, vertelt Mariette Straver, welzijnsmedewerker bij Stichting Maatschappelijk Werk en Welzijn Oosterschelderegio (SMWO)*. Vijf jaar geleden richtte ze het Nabestaandencafé Goes op. “Zorgen voor anderen is de rode draad in mijn leven. Er écht voor mensen kunnen zijn, daar haal ik voldoening uit.”

Hoe is het Nabestaandencafé ontstaan?
“Met collega’s begeleid ik de gespreksgroepen Rouwbeleving, voor mensen bij wie het verlies langer dan een jaar geleden is. Na acht bijeenkomsten stopt dit en ik kreeg vaak de vraag: ‘En nu?’ Tegelijkertijd kreeg ik in het Mantelzorgcafé dat ik organiseerde, van mantelzorgers die hun partner verloren dezelfde vraag. Zo ontstond het idee.”

Wat is het?
“Bezoekers kunnen elkaar na het verlies van een dierbare op een laagdrempelige manier ontmoeten. Onder het genot van een kopje koffie of thee gaan ze met elkaar in gesprek. Soms wordt een bepaald thema besproken, een andere keer wil een bezoeker graag iets delen in de groep. Ook praktische vragen komen aan bod. Alles kan en mag. Naast dat ik er ben om alles in goede banen te leiden, is er ook een vrijwilliger, een ervaringsdeskundige.”

 Wordt er veel gebruik van gemaakt?
“Zeker. We hebben een kern van twaalf personen, maar het werkelijke aantal per bijeenkomst wisselt. Er zijn mensen die enkel in de winter komen, er is een mevrouw die al vanaf het eerste moment komt, maar je kunt ook beslissen om pas een half jaar na het verlies te komen.”

Waarom is het goed dat dit er is?
“Ik hoor vaak dat bij mensen die achterblijven tijdens de eerste weken de deur wordt platgelopen, maar dat dat steeds minder wordt. Aan wie vertel je dan dat je een rotdag hebt? Je bent hier met gelijkgestemden. Iedereen vindt een luisterend oor en respecteert elkaar. En allerlei soorten verlies komen langs: partnerverlies, maar ook het verlies van anderen, zoals ouders, een broer of zus. Er hangt altijd een gezellige en gemoedelijke sfeer. En is er eens een traan? Geen probleem, iedereen weet wat het is om een naaste te missen. Soms overvalt de emotie je en ook daar is alle ruimte voor.”

Is het ook bedoeld voor jonge mensen?
“Die zijn zeker welkom, maar zij werken meestal en kunnen niet overdag. Daarom organiseren we op 14 mei ook een Avondcafé, speciaal voor de werkende mensen.”

Spreek je bezoekers achteraf nog weleens?
“Het is natuurlijk een goed teken als iemand het niet meer nodig vindt om te komen, maar ik vind het altijd jammer dat ik diegene niet meer zie. Er wordt veel gedeeld, dus je bouwt toch een band op. Tijdens het vijfjarig bestaan heb ik een aantal mensen teruggezien en het is fijn om te horen hoe het nu gaat en dat iemand weer een nieuwe liefde heeft gevonden bijvoorbeeld. Het is zelfs een keer gebeurd dat mensen elkaar vonden tijdens het Nabestaandencafé, en er ontstaan ook mooie vriendschappen.”

Kun je de verhalen loslaten?
“Natuurlijk maken sommige verhalen meer indruk, bijvoorbeeld als het gaat om euthanasie of zelfdoding. Dan bel ik diegene achteraf weleens op, maar ik lig er niet wakker van. Mensen kunnen ook altijd bij me terecht als ze iets kwijt willen, dus ik krijg vaak de vraag of dat niet heel intensief is. Dat is het zeker, maar ik ben het gewend.”

Je straalt als je over je werk praat.
“Het Nabestaandencafé is mijn kindje. Ik doe het zo graag dat ik er zelfs mijn vakanties omheen plan. Zeker sinds corona is er zo veel veranderd in de maatschappij. Mensen razen maar door en lontjes worden steeds korter. Sommigen kunnen nergens meer terecht en dan kun je dus echt van betekenis zijn. Al is het maar een luisterend oor of arm om de schouder, dat is soms al voldoende voor mensen om te weten dat ze gezien en gehoord worden. Ik probeer een lichtpuntje te geven in donkere tijden. Het is logisch dat je niet vrolijk fluitend door het leven gaat als je iemand bent verloren, de glans is eraf, maar neem een overleden dierbare mee in je hart. Leef voor twee.”

*Stichting Maatschappelijk Werk en Welzijn Oosterschelderegio (SMWO) levert diensten op het gebied van maatschappelijk werk voor mensen met en zonder beperking, onafhankelijke cliëntondersteuning, sociaal juridische dienstverlening, jeugdhulp en welzijnswerk. De gratis hulp van SMWO is er voor iedere inwoner in de Oosterschelderegio.